Πώς μαθαίνουν τα παιδιά; Τι διαφορετικές αναπαραστάσεις έχουν όταν τους θέτουμε ένα ερώτημα; Πώς επεξεργάζονται τα δεδομένα που τους δίνονται;

Δείτε, εδώ τα παιδιά του παιδικού σταθμού (3 ετών μ.ο.) απαντούν με σχήματα του νου στο ερώτημα: «τι ομάδες θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτά τα αντικείμενα;» ή με την εναλλακτική διατύπωση: «ποιο δεν ταιριάζει» (τα υλικά απλά, απλούστατα γιατί το υλικό είναι το μέσον, το βασικό είναι η τεχνογνωσία του εκπαιδευτικού).

Το πρωτεύον κριτήριο για τα παιδιά και το πιο ισχυρό εδώ ήταν το οπτικό. Δηλαδή το χρώμα. Κάποιοι προχώρησαν και στο «παρακάτω» της νοητικής επεξεργασίας, δηλαδή στο κριτήριο της χρήσης των αντικειμένων.

Με αυτά τα νοερά σχήματα κάναμε συζήτηση, τα παιδιά λεκτικά και στο μέτρο των δυνατοτήτων της ηλικίας τους, αιτιολόγησαν τον τρόπο τους: «δεν είναι ίδια, αλλά είναι κόκκινα», «είναι ίδια γιατί είναι κόκκινα», «με αυτά ζωγραφίζουμε, με αυτό όχι».

Η νηπιαγωγός λοιπόν τώρα γνωρίζει ότι η ομάδα της μπορεί να κάνει ομαδοποίηση με ένα βασικό κριτήριο και εκείνη είναι έτοιμη να σχεδιάσει το επόμενο βήμα σε αυτή την κατηγορία δεξιοτήτων, προχωρώντας με σταδιακή διαβάθμιση της δυσκολίας των μελλοντικών έργων.

Αυτό με μια φράση λέγεται «χτίσιμο της γνώσης».