Ακόμη μια χρονιά προσπαθήσαμε να φέρουμε τα παιδιά  κοντά στην ιστορία και στην κουλτούρα μας μέσα από τη δική μας παιδαγωγική προσέγγιση, με πράγματα που σημαίνουν «κάτι» για αυτά τα ίδια.

Το κείμενο της φετινής μας γιορτής το έγραψα προσπαθώντας να μπω στη σκέψη και τη γλώσσα των παιδιών. Χρησιμοποιήσαμε κόμικς, επεξεργασμένες εικόνες, βίντεο, animation, μουσική και τραγούδια έξω από στερεότυπα κλισέ, συνδέσαμε την έννοια της πατρίδας και την ελληνικότητα με την τέχνη της λαϊκής μουσικής και με Έλληνες δημιουργούς.

Η αγάπη για την πατρίδα δε φυτεύεται με διδασκαλία σε αυτές τις ηλικίες, όμως σίγουρα καλλιεργείται.

Αν οι εκπαιδευτικοί μπορέσουμε με τις επιλογές μας, να συνδέσουν τα παιδιά αυτές τις σημαντικές συλλογικές στιγμές με δικά τους αυθεντικά συναισθήματα, με βιώματα που έχουν νόημα για εκείνα, θα έχουμε μάλλον καταφέρει να βάλουμε στη ψυχή τους ένα σπόρο γνήσιας ελληνικότητας.

Κι όπως λέει κι ο Οδυσσέας Ελύτης:

«Πρέπει να ξέρεις ν’ αρπάξεις

τη θάλασσα

από τη

μυρωδιά για να σου δώσει

το καράβι

και το καράβι

να σου

δώσει τη Γοργόνα και η

Γοργόνα

τον Μεγαλέξαντρο

Και όλα

τα πάθη του Ελληνισμού»

(Οδ. Ελύτης, Ανοιχτά χαρτιά)