Πραγματοποιήθηκε στο χώρο του σχολείου μας εκδήλωση – ομιλία, με εισηγητή τον επίκουρο καθηγητή ειδικής εκπαίδευσης στο ΑΠΘ κ. Γιώργο Μπάρμπα και θέμα: «Γίνεται να μεγαλώνει το παιδί χτίζοντας ευθύνη εαυτού, ελευθερία έκφρασης, ικανότητα μάθησης, συλλογικότητα και όρια; Η απάντηση του προγράμματός μας που υλοποιούμε στο σχολείο».

Ο κ. Μπάρμπας μίλησε στους γονείς για τις ικανότητες – δεξιότητες τις οποίες υποστηρίζει το πρόγραμμα μας και που αν κατακτήσει ένα παιδί μπορεί  να αναπτυχθεί με:

• ελευθερία έκφρασης απόψεων και επιθυμιών
• ευθύνη για τον εαυτό του και τους άλλους
• αρμονική συλλογική λειτουργία και αποδοχή από την ομάδα
• ικανότητα μάθησης, επίλυσης προβλημάτων
• ικανότητα διαχείρισης σχέσεων και συγκρούσεων
• ικανότητα να συμπαράγει, να τηρεί και να ελέγχει την τήρηση των κανόνων λειτουργίας της ομάδας

Οι ικανότητες – δεξιότητες στο ελεύθερο παιχνίδι και στο διάλειμμα  σημαίνουν  για εμάς και σε σχέση με το πρόγραμμα που εφαρμόζουμε:

• Λεκτική έκφραση εξήγησης, επιχειρηματολογίας
• Αναγνώριση της επιθυμίας – ανάγκη του άλλου
• Βρίσκω λύση που να ταιριάζει και στους δύο
• Τηρώ κανόνες και συνέπειες – ελέγχω τις επιθυμίες μου που είναι αντίθετες στους κανόνες που συμφωνήσαμε
• Αποτελεσματική είσοδος στο ελεύθερο συλλογικό παιχνίδι των άλλων
• Λεκτική επεξεργασία – έκφραση στα σενάρια στο ελεύθερο παιχνίδι

Ο κ. Μπάρμπας συνεχίζοντας εξήγησε στους γονείς μέσα από παραδείγματα επίλυσης προβλημάτων με ομαδοσυνεργατικό τρόπο τη σχέση ανάμεσα στην ικανότητα και στη γνώση. Μίλησε επίσης για τη παρερμηνεία της ικανότητας σε σχέση με τη γνώση και όπως αυτή λανθασμένα ορίζεται από εκπαιδευτικούς και γονείς.

Τι σημαίνει λοιπόν για ένα παιδί να  έχει ικανότητες – δεξιότητες στις οργανωμένες μαθησιακές δραστηριότητες:

• Παρατηρεί – αναγνωρίζει όλα τα δεδομένα του προβλήματος ή της κατάστασης
• Αναγνωρίζει τα χαρακτηριστικά των δεδομένων του προβλήματος
• Επιλέγει τα δεδομένα που είναι αναγκαία και τα διακρίνει από τα υπόλοιπα
• Αναγνωρίζει σχέσεις μεταξύ των δεδομένων με βάση κάποιο ή κάποια κριτήρια

Τα παιδιά μέσα από την εκπαίδευση τους  να εντοπίζουν και ομοιότητες  και διαφορές  με τις απόψεις των άλλων, να κατανοούν τη διαφωνία τους, να εκφράζονται με επιχειρήματα πάνω σ’ αυτήν, χτίζουν τη γνώση μαζί με τους ισότιμους συνομήλικους. Η παθητική αποδοχή – συγκαταβατική στάση σε αυτά που λέει ο ενήλικας, ακόμη κι αν τον κατανοώ δεν είναι γνώση.

Κλείνοντας  επισήμανε πώς οι δύο συνιστώσες θεωρητικές αρχές του προγράμματος, η έκφραση επιθυμίας – ανάγκης μαζί με την ευθύνη για τον εαυτό του, η σχέση του «εγώ» με το «εμείς», είναι ο κινητήριος μοχλός για να αναπτυχθεί η ικανότητα μάθησης μέσα από τη συλλογική λειτουργία και την επίλυση προβλημάτων της αληθινής ζωής. Ο άνθρωπος μαθαίνει όταν αναγνωρίζει για τον εαυτό του την ανάγκη να μάθει κάτι και αναπτύσσει ικανότητες όταν περνά στην πράξη, στην ευθύνη δηλαδή να  επιλύσει  το πρόβλημα.