Το πόσο πονάει το ελληνικό νηπιαγωγείο αποδεικνύεται και από ένα μη αμφισβητήσιμο γεγονός: την «άνθιση» των ιδιωτικών νηπιαγωγείων, που παρ’ όλο το μεγάλο λειτουργικό κόστος τους, ευημερούν και εντείνουν την παρουσία τους. Αυτό φαίνεται ουδόλως προβληματίζει τους μανδαρίνους της εξουσίας, οι οποίοι αποδίδουν αυτό το φαινόμενο στο νεοπλουτισμό και την επιδειξιομανία του έλληνα και όχι στην ανικανότητά τους να στήσουν το ιδανικό δημόσιο νηπιαγωγείο.

Ο αντίλογος της άποψης που θέλει για αιτία το νεοπλουτισμό και την επιδειξιομανία, έρχεται από την ιδιοκτήτρια του ιδιωτικού Νηπιαγωγείου – Παιδικού σταθμού Βaby College, Αρχοντία Καθάριου – Τσιατήρα, πτυχιούχο του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ερώτηση : Γιατί τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια «άνθιση» των ιδιωτικών νηπιαγωγείων ;

«Εδώ έχει ισχύ ο κανόνας της ζήτησης και της προσφοράς. Οι γονείς είναι αυτοί που επιλέγουν αντί του δημοσίου το ιδιωτικό νηπιαγωγείο κι αυτό για λόγους ουσιαστικούς, όπως :

α. Τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία υπερτερούν σε κτιριακή υποδομή και φυσικό περιβάλλον, πλην βεβαίως κάποιων, που ενταγμένα στον ιστό της πόλης λειτουργούν κάτω από μέτριες συνθήκες.

β. Είναι φανερό από το ίδιο το ωράριο λειτουργίας, πως άλλα προσφέρονται στο δημόσιο και άλλα στο ιδιωτικό νηπιαγωγείο. Είναι γνωστό πως τα δημόσια νηπιαγωγεία λειτουργούν από 08.30 έως 12.30, ενώ τα ιδιωτικά από 07.00 έως 15.30, με ειδικά προγράμματα απασχόλησης των παιδιών που παραμένουν στο σχολείο μετά τη λήξη του σχολικού προγράμματος. Αυτό σημαίνει πως μια εργαζόμενη γυναίκα εξυπηρετείται καλύτερα από το ιδιωτικό νηπιαγωγείο, ενώ το παιδί εξασφαλίζει ουσιαστική δημιουργική απασχόληση.

γ. Το ότι κάποια από τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία προχώρησαν σε επιπλέον παροχές, σημαντικές για την παραμονή του παιδιού στο περιβάλλον του, όπως το πρωινό και μεσημεριανό φαγητό, με προγράμματα διατροφής που προτείνουν οι συνεργαζόμενοι με το νηπιαγωγείο παιδίατροι.

δ. Το ότι η επιλογή του προσωπικού γίνεται με κριτήρια την κατάρτιση, την υποδομή, την προσωπικότητα της νηπιαγωγού και όχι με την επετηρίδα και τις άλλες διαδικασίες του δημοσίου, που καλούν τους εκπαιδευτικούς μετά από χρόνια απραξίας και αδράνειας να παράγουν παιδαγωγικό-εκπαιδευτικό έργο.

ε. Λόγος ουσίας είναι και οι αθλητικές δραστηριότητες, που έχουν σκοπό την ελάφρυνση των υποχρεώσεων της εργαζόμενης μητέρας. Δεν είναι λίγα τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία που αναλαμβάνουν προγράμματα κολύμβησης, χορού, τένις και άλλων αθλητικών δραστηριοτήτων, προκειμένου να βοηθήσουν τη φυσική και συναισθηματική εκτόνωση του παιδιού, κάτι που σ’ αυτήν την ηλικία κρίνεται απόλυτα απαραίτητο.

στ. Η νηπιαγωγός του δημόσιου νηπιαγωγείου δεν παύει να είναι δημόσιος υπάλληλος, που καλείται σε συγκεκριμένο ωράριο και μ’ ελάχιστα εποπτικά μέσα να εφαρμόσει το αναλυτικό – και ιδιαίτερα απαιτητικό – πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας. Αυτό σημαίνει ότι συχνά αναγκάζεται ν’ αποκτήσει αυτήν την … περίφημη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, κοιτώντας να καλύψει, έστω τυπικά, το καθημερινό ωρολόγιο πρόγραμμα. Αντίθετα, η νηπιαγωγός του ιδιωτικού νηπιαγωγείου, ούσα κάτω από το διαρκή έλεγχο της διεύθυνσης – η οποία με τη σειρά της ωθείται από τους κανόνες του
ανταγωνισμού, άρα της σωστότερης εκπαίδευσης και της μεγαλύτερης προσφοράς – και έχοντας στη διάθεσή της κτιριακή υποδομή, εποπτικά μέσα, δυνατότητες επιμόρφωσης και εξέλιξης και καλούς συνεργάτες, επόμενο είναι να προσφέρει πολύ περισσότερα στο παιδί, με όφελος του ίδιου του παιδιού.

ζ. Η μεταφορά του παιδιού, που απαλλάσσει τους εργαζόμενους γονείς από το καθημερινό πρόβλημα της μετακίνησης του παιδιού στο σχολείο.
η. Το ότι το ιδιωτικό νηπιαγωγείο, δίνοντας προτεραιότητα στην αγωγή και τη δημιουργία μιας ισορροπημένης προσωπικότητας, συνεργάζεται με ειδικούς επιστήμονες, όπως παιδοψυχολόγους, ψυ-χογλωσσολόγους, αλλά και με τους γονείς για τα καθημερινά προβλήματα των παιδιών, δίνει τη δυνατότητα στον πατέρα και τη μητέρα να γνωρίσουν καλύτερα το παιδί τους και διευκολύνει τα μέγιστα το δύσκολο έργο της αγωγής του παιδιού. Ενδεχομένως, στον αντίλογο των ιδιωτικών νηπιαγωγείων μπορούν να προστεθούν κι άλλα, όπως πρόσθετες γνώσεις κ.λ.π., για τις οποίες η άποψη της κ. Αρχοντίας Καθάριου-Τσιατήρα, όμως είναι πως :

«Οι γονείς δε θα πρέπει να εντυπωσιάζονται από υπερβολικά φορτωμένα προγράμματα, που συνήθως καλύπτουν δικές τους επιθυμίες για συσσώρευση γνώσεων στο παιδί. Το ζητούμενο είναι το παιδί ν’ αγαπήσει τις γνώσεις και όχι να κουραστεί απ’ αυτές».

Όμως, θα είναι το λιγότερο ατυχές το να αντιπαρατεθεί σ’ αυτόν τον «αντίλογο» η θέσπιση του ολοήμερου δημόσιου νηπιαγωγείου, αφού η υποδομή γι’ αυτό παραμένει ένα τεράστιο «ΘΑ»…

Άγγελος Πετρουλάκης

Δημοσιεύθηκε στις ΘΕΣΑΛΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ