Μαζέψαμε τη σοδειά του κήπου μας, χωρισμένοι σε ομάδες, συζητώντας, παρατηρώντας και καταγράφοντας με τις αισθήσεις μας.

Στο ελεύθερο παιχνίδι, τα λαχανικά της συγκομιδής μπήκαν από τα ίδια τα παιδιά στο «μαγαζάκι» αλλά και σε άλλα δικά τους ευφάνταστα σενάρια παιχνιδιού.

Στη δραστηριότητα των μαθηματικών αφήσαμε ελεύθερα τα παιδιά να πειραματιστούν και να κάνουν ταξινόμηση δίχως καμία οδηγία αλλά με τα δικά τους κριτήρια.Και έτσι οι εκπαιδευτικοί κατανοήσαμε και ερμηνεύσαμε ποιες έννοιες έχουν ήδη κατακτήσει και τι είδους επεξεργασίες έκαναν.Για παράδειγμα κάποια παιδιά ταξινόμησαν τα λαχανικά μόνο με το χρώμα ενώ άλλα με δύο ή τρία κριτήρια ιδιοτήτων όπως χρώμα + σχήμα +μέγεθος.

Στην επίλυση προβλήματος, δουλεύοντας σε ζευγάρια, επέλεξαν λαχανικά ώστε να κάνουν σειροθέτηση από το μικρότερο στο μεγαλύτερο και σύμφωνα με τη σχηματική αναπαράσταση που τους είχε δοθεί.

Εννοείται πως σκεφτήκαμε και μοιραστήκαμε ιδέες και για το μαγείρεμα τους.

Το να μαθαίνει ένα παιδί μόνο του στην εποχή μας δεν είναι αρκετό.Έχει ιδιαίτερη σημασία και σύμφωνα με τα σύγχρονα εκπαιδευτικά μοντέλα, να ενισχύεται κάθε φορά με τη διαλεκτική διδακτική ώστε να μετακινείται γνωστικά σε ένα υψηλότερο σημείο συλλογισμού από εκείνο που κατάκτησε με τη δική του δράση.

Και όλο αυτό συμβαίνει μέσα από ομαδικές διεργασίες.Όταν τα παιδιά εκπαιδεύονται να επιχειρηματολογούν σε μικρές ομάδες μεταξύ τους, εξελίσσονται γνωστικά. Είναι αποδεδειγμένο πως η σχέση μας με τους άλλους είναι η δύναμη που μεταβολίζει και επεκτείνει αυτό που καταφέραμε να «μάθουμε» μόνοι μας.